Rozdział dziewiętnasty

Jak przeczytałeś to skomentuj. To spora motywacja do pracy. Jeżeli jesteś tu tylko po to aby zareklamować swojego bloga zrób to w zakładce Spam.

Zapraszam na mojego bloga z imaginami

~Paulina~

Podeszły do nas fanki i zaczęły rozmawiać z Hazzą. W pewnym momencie padło pytanie „Co to za dziewczyna tu z Tobą jest?”. Harry uciszyła fanki i postanowił odpowiedzieć.

- Jest to Paulina Śliwek, koleżanka Zayn'a i moja dziewczyna. – powiedział chłopak

Nie mogłam uwierzyć w to co słyszę. Musiałam natychmiast pogadać ze Styles’em

- Haroldzie, co to miało znaczyć? Dlaczego powiedziałeś, że jestem Twoją dziewczyną? – zapytałam ale chłopak nie usłyszał bo fanki piszczały i krzyczały. Po raz kolejny je uciszył i poprosił abym powtórzyła mu to na ucho. Tak więc zrobiłam. I mojego towarzysza zatkało. Uświadomił sobie jakie słowa padły z jego ust. Gdy doszedł już do siebie podszedł do tłumu i zaczął mówić

- Mam Wam coś do powiedzenia. Ta oto kobieta nie jest jeszcze moją dziewczyną. – fanki zaczęły krzyczeć, że ich oszukał – Ale dajcie mi skończyć i zachowajcie ciszę. Paulina możesz tu do mnie pozwolić.

Podeszłam więc cały czas zastanawiając się co on wymyślił. Gdy stanęłam obok niego usłyszałam

- Paulino Śliwek czy uczynisz mi ten zaszczyt i zostaniesz moją dziewczyną? – powiedział Harry a ja i fani umilkliśmy. Gdy dotarło do mnie co przed chwilą usłyszałam powiedziałam

- Zaskoczyłeś mnie tym bardzo. I zgadzam się, chcę być Twoją dziewczyną.

~Harry~

Nie mogłem w to uwierzyć. Paulina zgodziła się być moją dziewczyną. Jestem teraz najszczęśliwszym człowiekiem na Ziemi. Podszedłem do jeszcze zszokowanej dziewczyny, przytuliłem ją i delikatnie pocałowałem a ona oddała pocałunek. Gdy zakończyliśmy pocałunek powiedziałem do tłumu, który się przy nas zgromadził

- Dobra, koniec przedstawienia. Śpieszy nam się więc musimy Was opuścić. – a fani o dziwo posłuchali i dali nam wyjść

- Chodź skarbie. Wracamy do domu. Trzeba się z chłopakami podzielić informacjami z ostatniej chwili. – powiedziałem do Pauli

I wyruszyliśmy w stronę naszej willi trzymając się za ręce. Żartowaliśmy, przytulaliśmy się. Byliśmy tacy szczęśliwi. Nasz milutki spacer przerwał dźwięk mojego telefonu. To był Liam.

- Hej stary! Udało Ci się załatwić to o co Cię prosiłem? – zacząłem rozmowę

- No niestety nie udało się wynająć klubu. Ale nasz menedżer powiedział, że możemy iść tam gdzie zwykle i wynająć jedną salkę tylko dla siebie. – powiedział Li

- No to dobrze. Zajmij się tym, OK? – kontynuowałem

- OK. Wszystko załatwię. Czy Danielle, Perrie i Eleanor mogą iść z nami?

- Tak. Będzie jeszcze jedna dziewczyna więcej. – powiedziałem

- Paulina? – zapytał Payne

- Tak. Ale zachowaj to w tajemnicy. Muszę kończyć. Zaraz będziemy w domu. – zakończyłem rozmowę i zauważyłem, że dziewczyny nie ma przy mnie. Zacząłem ją wołać

- Paulina, skarbie gdzie jesteś? – krzyczałem – Paula, odezwij się.

I nic. Cicho. Już miałem dzwonić do chłopaków gdy usłyszałem…

Dziękuję bardzo za wszystkie komentarze pod poprzednim rozdziałem. Dają one kopa do pisania ;)

Proszę Was o szczerą opinię w komentarzach.