Rozdział dwudziesty

Nie spodziewałam się, że dobijemy do dwudziestego rozdziału. A tu proszę. Sama nie mogę w to uwierzyć, że tylu osobom podoba się moja pisanina. Dziękuję wszystkim za te miłe słowa i wsparcie, które pozostawiacie pod rozdziałami. No i za to, że jesteście :D

Jak przeczytałeś to skomentuj. To spora motywacja do pracy. Jeżeli jesteś tu tylko po to aby zareklamować swojego bloga zrób to w zakładce Spam.

Zapraszam na mojego bloga z imaginami. 



~Harry~

Nigdzie jej nie było. Nie odzywała się jak ją wołałem. Tak bardzo się o nią martwię. Powiedziałem sobie Zadzwoń do chłopaków, oni Ci pomogą znaleźć Twój skarb. I tak już miałem zrobić gdy usłyszałem krzyk. To była ona, to krzyczała moja dziewczyna. Szukałem jej dalej cały czas wołając. Po chwili zauważyłem ją.  Podbiegłem tam. Trzymał ją jakiś koleś i chyba chciał ją skrzywdzić. Zacząłem wiec biec z całej siły i gdy znalazłem się przy nich przywaliłem kilka razy temu facetowi. On poobijany powiedział jeszcze

- Nie myśl kotku, że zapomnę o Tobie. Dokończymy to kiedyś. – i poszedł przed siebie

A dziewczyna stała nadal wystraszona i zapłakana. Podszedłem do niej, delikatnie ją przytuliłem i zacząłem mówić

- Skarbie, już wszystko dobrze. Jestem tu przy Tobie, nic Ci nie grozi. – czułem jak dalej się trzęsie w moich ramionach ze strachu – Zrobił Ci coś ten facet?

- On…chciał mnie – wybuchła płaczem – zgwałcić

Na te słowa przytuliłem ją jeszcze mocniej i powiedziałem

- Choć ze mną. Wracamy do domu. Chłopcy na pewno się o nas martwią.

- Harry ja się boję. Co ja takiego robię, że w przeciągu tygodnia dwóch facetów chciało mnie skrzywdzić? – wyszeptała Paulina

- Nic nie robisz słonko. To oni mają problem ze sobą. I nie bój się już, przy mnie jesteś bezpieczna.

Zakończyliśmy naszą rozmowę i podążaliśmy z stronę willi

~Liam~

Zacząłem się już denerwować. Rozmawiałem z Harrym 40 minut temu i powiedział, że zaraz wróci z Pauliną a ich jeszcze nie ma. Boję się o nich. Musimy ich poszukać, ale najpierw zadzwonię do Styles’ a. 

- Niall, Zayn, Louis widzę Was teraz na dole! – wykrzyczałem a oni momentalnie zbiegli

- Coś się stało, że tak nas wołasz? – zapytał Zayn

- Paula i Hazza już dawno powinni być w domu. Martwię się o nich. – powiedziałem

- No to może powinniśmy ich poszukać? – rzekł Lou

- Właśnie o tym pomyślałem. Ale najpierw do niego zadzwonię. – i wybrałem numer Loczka – Nie odbiera. Coś się musiało stać. – zakończyłem moją wypowiedź

Za kilka minut w domu pojawili się Harold i Paulina. Zacząłem ich wypytywać co się stało. Dziewczyna zaczęła mówić

- Opowiem  Wam wszystko tylko mi nie przerywajcie. – pokiwaliśmy głowami na znak, że nie będziemy przerywać i kontynuowała ona – Wracaliśmy do domu. Ty zadzwoniłeś do Hazzy. W tym czasie podszedł chłopak i mnie zabrał do pobliskiego parku. I chciał mnie skrzywdzić. Gdyby nie Harry… Nie chcę nawet myśleć jakby się to skończyło.

Jak dziewczyna skończyła mówić zbliżyłem się do niej i ją przytuliłem. Każdy z chłopaków powtórzył moje postępowanie. Gdy już skończyliśmy nasze Przytulanki przypomniałem sobie, że miałem coś powiedzieć Harry‘emu

- Hazza, chodź to kuchni. Musimy pogadać. – chłopak grzecznie poszedł za mną do kuchni więc kontynuowałem moją przemowę – Po pierwsze musisz chronić Paulinę. Widzę, że ona Ci ufa. A po drugie dziewczyny powiedziały, że stawią się na imprezie. Możesz mi powiedzieć o co chodzi z tą imprezą?

- Nie mogę Ci powiedzieć. Dowiecie się wszystkiego na imprezie. A teraz już nie kontynuuj tego tematu bo nic więcej się nie dowiesz. – powiedział chłopak i w czasie jego wypowiedzi do kuchni weszła dziewczyna

- Dlaczego coś przede mną ukrywasz? Dlaczego mnie oszukujesz? – wykrzyczała i uciekła na górę

- Paulina, zatrzymaj się. Ja nic przed Tobą nie ukrywam. Skarbie, wybacz mi. – powiedział Loczek

A mnie zatkało. On powiedział do niej „Skarbie”.

- Stary, dlaczego powiedziałeś do niej „Skarbie”? – zapytałem dalej zszokowany

- Tylko nie mów nikomu. Ja ją…


Dziękuję bardzo za wszystkie komentarze pod poprzednim rozdziałem. Dają one kopa do pisania ;)

Proszę Was o szczerą opinię w komentarzach.